Jak przykro patrzyć, gdy więdnie życie.
Wolno odchodzi w bezkresną dal.
Serce ze smutku boli i kłuje
i mocno bije na wielki żal!
Jak przykro patrzyć, gdy ktoś cierpi
i znikąd nie ma żadnej pomocy.
A dusza śpiewa żałobne requiem
i z bezsilności pocą się oczy.
Halina Gąsiorek-Gacek
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz