Już mało ludzi,
ja już nie rosnę,
którzy by pamiętali
mą wiosnę.
Już nie ma gazet,
problem cały,
tych które o mnie
kiedyś pisały.
Już nie ma szczytów
życiowych wzgórz.
Już wszystko pokrył
pamięci kurz.
Zostały tylko
fotografie.
A ja już zrobić
nic nie potrafię.
Niedługo zejdę.
To nieuchronność.
A ludzie całkiem
o mnie zapomną.
Halina Gąsiorek-Gacek
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz