Żyjemy po to, aby dawać.
Nie tylko po to, żeby brać.
Choć to niełatwa nigdy sprawa
I nie każdego na to stać.
Kochamy po to, by być szczęśliwym
i by garściami szczęście rwać.
A zwłaszcza po to, by szczęście dawać.
I ile tylko możemy dać.
Tworzymy po to, by świat bogacić
dziełami naszych serc i rąk.
A świat z nawiązką nam odpłaci
sławą, aplauzem, radości łzą.
Żyjemy po to, żeby umrzeć,
a umieramy, by wiecznie żyć.
Po ziemskim trudzie oraz znoju,
kiedy śmierć zerwie życia nić.
Halina Gąsiorek-Gacek
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz