Wspomnienie ze strzałą

Jak to miło powspominać

czasy z łukiem Kupidyna.

Gdy ustrzelił, nie do wiary,

nasze dwa serca do pary.

 

I serca się zakochały.

Już bez siebie żyć nie chciały. 

Nie chciał także, trudno cóż,

mój i Twój Anioł Stróż.

A kiedy nas los rozdziełil

całe szczęście diabli wzięli.

Pozostała nam tęsknota.

Będzie trwać po nieba wrota.

Halina Gąsiorek-Gacek