Czas nie oszczędził
mnie, proces trwa.
Patrząc na oko,
to już nie ja.
Już nie te oczy,
choć gwiezdny pył
jest nadal w nich
taki jak był.
Już nie te usta.
Mocno spierzchnięte.
I uśmiech sztuczny.
To już nie piękne.
I serce moje
słabiej bije.
Ale w nim miłość
nadal żyje.
Dusza za niebem
tęskni, to fakt.
I jak sam widzisz,
to już nie ja.
Halina Gąsiorek-Gacek
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz